<p>W ostatnich badaniach naukowych zwrócono uwagę na wpływ różnych dawek pregabaliny na proces gojenia złamań. Badanie przeprowadzone na modelu złamania trzonu kości udowej szczurów Wistar dostarcza nowych, istotnych informacji na temat działania tej substancji czynnej w kontekście praktyki klinicznej. W szczególności, wyniki sugerują, że pregabalina, zwłaszcza w wyższych dawkach, może prowadzić do przedłużonego stanu zapalnego i utrudniać proces gojenia złamań poprzez redukcję objętości callusa oraz biomechanicznej integralności kości.</p>
<h2>Nowe badania nad pregabaliną a gojenie złamań</h2>
<p>W badaniu, które objęło 70 samców szczurów Wistar, podzielono je na pięć grup: kontrolną oraz cztery grupy otrzymujące różne dawki pregabaliny. Badanie miało na celu ocenę wpływu pregabaliny na gojenie złamań z wykorzystaniem analizy histologicznej, radiologicznej i biomechanicznej. Dawkowanie leków rozpoczęto trzy tygodnie przed operacją i kontynuowano do momentu uśmiercenia zwierząt, co miało miejsce po dwóch lub czterech tygodniach. Analizy wykazały, że wyższe dawki pregabaliny prowadziły do wyższych poziomów stanu zapalnego oraz niższych wyników w zakresie transformacji histologicznej.</p>
<h2>Wyniki badania: kluczowe odkrycia</h2>
<h3>Zmiany w poziomie stanu zapalnego i transformacji histologicznej</h3>
<p>Na czwartym tygodniu badania, poziomy stanu zapalnego były znacząco wyższe w grupach otrzymujących wysokie dawki pregabaliny (PRG-H) oraz w grupie o niskiej dawce (PRG-L) w porównaniu do grupy kontrolnej. Wyniki wskazały również na regresję w zakresie transformacji histologicznej, co sugeruje, że długotrwałe stosowanie pregabaliny może negatywnie wpływać na proces gojenia. W szczególności, w grupie PRG-H zaobserwowano znacznie niższe wyniki transformacji w porównaniu do grupy kontrolnej (p<0.001).</p>
<h3>Analiza objętości callusa</h3>
<p>Wyniki analizy objętości callusa wskazują, że w drugiej i czwartej tygodniu grupa PRG-H miała znacząco niższą objętość callusa w porównaniu do grupy kontrolnej (p<0.01). Podobne wyniki uzyskano dla grupy PRG-L, która również wykazała niższą objętość callusa w porównaniu do grupy kontrolnej, co podkreśla negatywny wpływ pregabaliny na proces gojenia złamań.</p>
<h2>Dyskusja: implikacje kliniczne wyników badania</h2>
<p>Wyniki tego badania mają istotne znaczenie dla praktyki klinicznej, zwłaszcza w kontekście rosnącego stosowania pregabaliny w leczeniu bólu neuropatycznego oraz w opiece okołooperacyjnej. Przedłużony stan zapalny i obniżona objętość callusa mogą prowadzić do opóźnień w gojeniu złamań, co jest szczególnie istotne w przypadku pacjentów starszych, u których ryzyko powikłań jest wyższe.</p>
<h3>Porównanie z wcześniejszymi badaniami</h3>
<p>Wcześniejsze badania, takie jak prace Sofu i Koçkara, sugerowały, że gabapentyna i pregabalina mogą wpływać na gojenie złamań, jednak nie badały one długoterminowego wpływu tych substancji. Nasze badanie wypełnia tę lukę, dostarczając dowodów na to, że długoterminowe stosowanie pregabaliny może mieć negatywne konsekwencje dla procesu gojenia.</p>
<h2>Podsumowanie: przyszłe kierunki badań</h2>
<p>Wnioski płynące z tego badania wskazują na potrzebę dalszych badań nad długoterminowymi skutkami stosowania pregabaliny w kontekście gojenia złamań. W szczególności, konieczne jest zbadanie mechanizmów patofizjologicznych oraz wpływu różnych dawek na procesy gojenia. Dalsze badania powinny uwzględniać analizy biomarkerów oraz zastosowanie pośrednich dawek, aby lepiej zrozumieć rolę pregabaliny w procesie gojenia złamań.</p>
Bibliografia
Açan Ahmet Emrah, Aydın Mert Emre, Bulmuş Özgür, Özcan Emrah, Karakılıç Aslı, Turan Gülay and Hüsemoğlu Reşit Buğra. The effects of gabapentin and pregabalin on fracture healing: A histological, radiological, and biomechanical analysis. Joint Diseases and Related Surgery 2024, 36(1), 200-209. DOI: https://doi.org/10.52312/jdrs.2025.2042.
